عرفی شیرازی
غزل ها
غزل شمارهٔ ۱۷۷: کو فنا تا زخم ها شمشیر بر مرهم نهند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
کو فنا تا زخم ها شمشیر بر مرهم نهند بیخودی و هوشمندی سربه پای هم نهند عمر فرصت کوته است و دست یغمایی دراز تنگ چشمان را بگو تا برگ عشرت کم نهند گرفشانم دُرد دَردی بر دل آسودگان تهمت بیداری صد شور از ماتم نهند اشک ریزان ترا نازم که از لخت جگر یک چمن گل در کنار قطره ی شبنم نهند رحمتش درفعل داروخانه را خندان کند زخم ها را تا به چاک جامه ها مرهم نهند اهل دل عرفی اگر یابند فرمان طرب قصر شادی را بنا هم در زمین غم نهند عرفی شیرازی