عرفی شیرازی
غزل ها
غزل شمارهٔ ۹۰: مگر زمانه اسیر کمند آه من است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مگر زمانه اسیر کمند آه من است که باز بالش امید تکیه گاه من است ز دیدن هوس، پاک بین شود چون عشق دمی که حسن تو آلوده ی نگاه من است صحیفه ای که نگردد به آب رحمت پاک گمان برم که سیه نامه ی گناه من است دو عالم از اثر شعله ی جمالت سوخت به جر شعاع محبت که در پناه من است عرفی شیرازی