عرفی شیرازی
غزل ها
غزل شمارهٔ ۶۷: مرا که شیشه ی دل در زیارت سنگ است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مرا که شیشه ی دل در زیارت سنگ است کجا دماغ می ناب و نغمه ی چنگ است مرا که شغل هم آغوشی است با زنار اگر به سبحه دهم دست دوستی ننگ است به این که کعبه نمایان شود ز پا منشین که نیم گام جدایی هزار فرسنگ است فغان ز غمزه شوخی که وقت تنهایی بهانه ای به خود آغاز کرده در جنگ است هزار دیر به دل دارم از صنم معمور لباس کعبه به دوشم مده که بس ننگ است بهانه جوی تو عرفی به ناز عادت کرد به آتشتی مرو اکنون که صلح هم جنگ است عرفی شیرازی