عرفی شیرازی
غزل ها
غزل شمارهٔ ۱۶: چراغ عشق به گلخن شود دلیل مرا
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چراغ عشق به گلخن شود دلیل مرا شبی به گلخن خود می برد خلیل مرا ز باغ وصل ثمر خواهم آن قدر که دهند کجا نظر به کثیر است و یا قلیل مرا رو ای مگس به مگس ران مساز محتاجم که منفعل نکند بال جبرییل مرا علاج تشتگی ام خون دل کند ور نه ز روی لب گذرد بند سلسبیل مرا چه گونه باورم آید ز اهل حسن وفا نکرده حسن تو ملزم به صد دلیل مرا فغان ز جلوه ی جنت که با سخاوت عشق به بر فشاندن جان می کند بخیل مرا دلم ز جور خسیسان الم کشد ور نه نمی گزد ستم مردم اصیل مرا کجاست عرفی مجنون که تازیانه ی او ز کوی عقل بدارد هزار میل مرا عرفی شیرازی