عرفی شیرازی
غزل ها
غزل شمارهٔ ۱۲: عشق کو تا در بیابان جنون آرد مرا
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
عشق کو تا در بیابان جنون آرد مرا تشنه سازد، بر لب دریای خون آرد مرا در می طامات خوش لایعلقم، مطرب کجاست تا به هوش از نغمه های ارغنون آرد مرا در بهشتم کن خدایا تا نمانم شرمسار تا که از شرم گنه دوزخ برون آرد مرا می رود اندیشه ام در کعبه از دیر مغان می برد باری نمی دانم که چون آرد مرا گر بنالم عرفی از عقل و خرد معذور دار من به این وادی نه خود آیم، جنون آرد مرا عرفی شیرازی