عرفی شیرازی
غزل ها
غزل شمارهٔ ۴: به گاه جلوه از آن ماه روی زیبا را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
به گاه جلوه از آن ماه روی زیبا را که جان ز شرم نماید ز آستین ما را نظر به حال دل آن پر غرود نگشاید که سیر دیده نبیند متاع یغما را امید مغفرتت بس مرا که هم امروز که می کشد غمت انتقام فردا را به این جمال چو آیی برون به معجز عشق ز کام خلق برم لذت تماشا را لبت به خنده مرا می کشد، چه بد بختم که داده خوی اجل، بخت من مسیحا را چو یوسفم گذرد در بهشت بر صف حور نشان دهم به تو هر گام صد زلیخا را اگر اجازت عرفی اشاره فرماید تهی کنم ز گهر گنج رمز ایما را عرفی شیرازی