شیخ فخرالدین عراقی
غزلیات
غزل شماره ۲۸۷: ای ربوده دلم به رعنایی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای ربوده دلم به رعنایی این چه لطف است و آن چه زیبایی؟ بیم آن است کز غم عشقت سر بر آرد دلم به شیدایی از خجالت خجل شود خورشید گر تو برقع ز روی بگشایی زیر برقع چو آفتاب منیر اندر ابر لطیف پیدایی در جمالت لطافتی است که آن در نیابد کمال بینایی منقطع می شود زبان مرا پیش وصف رخ تو گویایی آن ملاحت که حسن روی توراست کس نبیند، مگر که بنمایی نیست بی روی تو عراقی را بیش ازین طاقت شکیبایی شیخ فخرالدین عراقی