شیخ فخرالدین عراقی
غزلیات
غزل شماره ۲۲۹: ای همه میل دل من سوی تو
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای همه میل دل من سوی تو قبلهٔ جان چشم تو و ابروی تو نرگس مستت ربوده عقل من برده خوابم نرگس جادوی تو بر سر میدان جانبازی دلم در خم چوگان ز زلف و گوی تو آمدم در کوی امید تو باز تا مگر بینم رخ نیکوی تو من جگر تفتیده بر خاک درت آب حیوان رایگان در جوی تو ای امید من، روا داری مگر؟ باز گردم ناامید از کوی تو لطف کن، دست جفا بر من مدار من ندارم طاقت بازوی تو روزگاری بوده ام بر درگهت چشم امیدم بمانده سوی تو تا مگر بینم دمی رنگ رخت تا مگر یابم زمانی بوی تو چون ندیدم رنگ رویت، لاجرم مانده ام در درد بی داروی تو بر من مسکین عاجز رحم کن چون فروماندم ز جست و جوی تو در غم تو روزگارم شد دریغ! ناشده یک لحظه همزانوی تو هم مشام جانم آخر خوش شود از نسیم جان فزای موی تو خود عراقی جان شیرین کی دهد؟ تا به کام دل نبیند روی تو شیخ فخرالدین عراقی