شیخ فخرالدین عراقی
غزلیات
غزل شماره ۱۹۴: گر ز شمعت چراغی افروزیم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گر ز شمعت چراغی افروزیم خرمن خویش را بدان سوزیم در غمت دود آن به عرش رسد آتشی، کز درون برافروزیم آفتاب جمال بر ما تاب زانکه ما بی رخت سیه روزیم تا ببینیم روی خوبت را از دو عالم دو دیده بردوزیم مایهٔ جان و دل براندازیم به ز عشقت چه مایه اندوزیم؟ همچو طفلان به مکتب حسنت ابجد عشق را بیاموزیم در غم عشق اگر رود سر ما ای عراقی، برو، که بهروزیم شیخ فخرالدین عراقی