عبید زاکانی
قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۲ - در ستایش شاه شجاع مظفری و وصف بارگاه او گوید
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
خجسته بارگه پادشاه هفت اقلیم مقر جاه و جلالست و جای ناز و نعیم به شکل شمسهٔ او آفتاب با تمکین به وضع رفعت او آسمان با تعظیم فضای حضرت او دلگشا چو صحن چمن هوای خرم او جان فزا چو بوی نسیم بر آشیانهٔ او عقل و روح جسته مقام بر آستانهٔ او فتح و نصر گشته مقیم طوافگاه ملوک جهان حریم درش چو قبله گاه جهانی مقام ابراهیم رسید کنگره های بلند او جائی که قاصر است از او وهم دوربین حکیم شده چو عقل مجرد زنائبات ایمن شده چو روح مقدس ز حادثات سلیم نشسته خسرو روی زمین به کام در او گرفته دست شراب و گشاده دست کریم جلال دنیی و دین شیر حمله شاه جهان که هست چاکر او آفتاب و ماه ندیم صریر کلکش چون ابر بر جهان فایض ضمیر پاکش بر خلق چون خدای کریم خداش در همه حالی معین و ناصر باد به حق احمد مرسل به حق نوح و کلیم عبید زاکانی