عبید زاکانی
غزلیات
غزل شماره ۴۷: باد صبا جیب سمن برگشاد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
باد صبا جیب سمن برگشاد غلغل بلبل به چمن در فتاد زنده کند مردهٔ صد ساله را باد چو بر گل گذرد بامداد زمزم مرغان سخندان شنو تا نکنی نغمهٔ داود یاد موسم عیشست غنیمت شمار هرزه مده عمر و جوانی به باد وقت به افسوس نشاید گذاشت جام می از دست نباید نهاد تا بتوان خاطر خود شاددار نیست بدین یک دو نفس اعتماد خاک همانست که بر باد داد تخت سلیمان و سریر قباد چرخ همانست که بر خاک ریخت خون سیاووش و سر کیقباد انده دنیا بگذار ای عبید تا بتوان زیست یکی لحظه شاد عبید زاکانی