صامت بروجردی
کتاب النصایح و التنبیه
شمارهٔ ۵ - و برای او همچنین: ز دولت نخل امید کسی گر بارور گردد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ز دولت نخل امید کسی گر بارور گردد بباید با ضعیفانش محبت بیشتر گردد به آب تلخ سازد چون صدف کان گهر گردد ترا گر کشتی تن خواهی از غم بی خطر گردد ***** مده آزار دلریشان که بینم دردسر گردد ***** همه روی زمین ملک تو شد دیگر چه می خواهی به جز طبل نفیر و زینت و افسر چه می خواهی به غیر از حشمت و اسباب و سیم و زر چه می خواهی ز خون این ضعیفان ستم پرور چه می خواهی ***** نمی ترسی که روزی روی دولت از تو برگردد ***** به بازوی یلی گیری ز سر گر افسر دارا چه فرعون ار نمائی ادعای «ربکم اعلی» چو اندر حق گذاری نیست پای عدل تو برجا ستون خیمه ات گر بگذرد زین گبند خضرا ***** به یک آه سحرگاهی همه زیر و زبر گردد ***** تو را گفتند سلطان یعنی ای سلطان عدالت کن تو را خواندند عادل پس ز مظلومان حمایت کن تو را گویند راعی پس رعیت را حمایت کن نگفتندت که بر بالین راحت استراحت کن ***** بود سلطان کسی کز زیردستان باخبر گردد ***** شبی هرگز گدایی را به خوان خود نمی خوانی نمی بخشی به یک سائل بهای لقمه نانی بجوزا گر نروید حاصلت از تخم میزانی شوی شاکی ز دست کردگار اما نمی دانی ***** که آن قحط مروت باعث قطع ممر گردد ***** دمی ای تابع حرص و هوا از خویش یادآور خیال جمعی ار داری مکن در جمع سیم و زر چه خواهی کرد در میزان عدل حضرت داور تو را کامروز در خاطر نباشد خوف از محشر ***** گناه کیست در فردا تو را جا در سقر گردد ***** اگر بار امل ها را ز دوش خویش برداری طمع از آرزوی نفس دوراندیش برداری دل از شیطانی ابلیس کافر کیش برداری توانی لشگر اندوه را از پیش برداری ***** گر عالم بر تو از سوراخ سوزن تنگتر گردد ***** به شمشیر طمع خون تمام خلق می ریزی نیندیشی ز برق کیفر آه سحر خیزی به تعمیر درون خویشتن با خلق بستیزی زنان شبهه ناکت در جهان چون نیست پرهیزی ***** مبین از چشم کوکب گر دعایت بی اثر گردد ***** خدایا بندگانت را به ظل لطف راهی ده ز غوغای قیامت در جواز خود پناهی ده به ما از این همه غفلت زبان عذر خواهی ده (به صامت) از ره الطاف تخفیف گناهی ده ***** بر آن درگه نیاید کس که تا نومید برگردد صامت بروجردی