صامت بروجردی
اشعار مصیبت
شمارهٔ ۳۰ - در مصیبت غریب الغربا(ع)
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
قبله هفتم رضا چون ار مدینه در بدر شد عازم ملک خراسان خسرو جن و بشرشد حضرت روح الامین در عرش اعلی نوحه گر شد احمد مرسل به جهت دل غمین و دیده تر شد ***** آسمان گفتا تقی از جور مامون بی پدر شد ***** در تجلی شد به شهر طوس انوار الهی منجلی از پرتو آن نور شد مه تا به ماهی زیب و زینت یافت تاج سروری اورنک شاهی جنت الفردوس شد آفاق از رفع مناهی ***** عاقبت مامون پی اطفاء نور دادگر شد ***** آن سیه دل زهر قاتل ساخت در انگور پنهان شعله زد از پدت آن زهر اندر خلق امکان حجت حق را به زهر کینه در ملک خراسان درغریبی کشت تا روز جزا گبر و مسلمان ***** از غم مظلومی سبط نبی خونین جگر شد ***** حدت آن زهر چون افکند درت ن اضطرابش سوخت قلب ماسوا بر حالت قلب کبابش روی خاک بی کسی با پیکبر پرپیچ و تابش جانب باد صبا با سوز دل بود این خطابش ***** کی صبا گر در مدینه از خراسانت گذر شد ***** گو به فرزندم تقی کی قوت قلب غمینم بیشتر از این مکن با فرقت خود همنشینم موسم رفتن بود مگذار بی کس بیش ازینم آخر عمر است و خواهی روی نیکویت ببینم ***** زودتر خود را رسان جانا که هنگام سفر شد ***** نور چشما زهر قاتل او فکند آخر ز کارم در غریبی چون غریبان عاقبت جان می سپارم گرچه شاهم چون نغریم در نظرها خوار و زارم غیر خشت و خاک اندر زیر سر بستر ندارم ***** ای پسر خاک یتیمی از غم بابت بسر شد ***** هیچ کس نبود که در بالین بابت پا گذارد یا کفن پوشیده بعد از مرگ در خاکم سپارد در عزایم ناله مات الغریب از دل برآرد هر که درغربت بمیرد نزد کس حرمت ندارد ***** خاصه چون من هر که تیر ظلم مامون را اسپر شد ***** از مدینه شد تقی حاضر پی تکفین رضا را کرد درغربت نهان در اک باب باوفا را یاد کن مظلومی نور دل خیر النسا را خامس آل عبا مظلوم دشت کربلا را ***** وانچه با وی اندر آن صحرای پرخوف و خطر شد ***** داد جا ظلم سنان چون بر زمین ار صدر زینش شمر بی دین از بدن ببرد راس نازنیش ابن سعد آمد پی غمخواری قلب غمینش تا ز سم اسب سازد توتیا جسم حزینش ***** زینب بی خانمان چون زین حکایت باخبر شد ***** بر کنیز مادر خود فضه داد اینگونه فرمان کز پی تسکین قلب من برو سوی نیستان گو بشیر ای شیر اندر نینوا نبود مسلمان یاری پیغمبر خود کن بیا کز آل سفیان ***** ظلم بر فرزندان زهرا هر چه گویم بیشتر شد ***** آه از آن ساعت که شیر آمد به بالین شه دین با زبان حال گفت ای زاده ختم النبیین این چه حالتس ای عزیز کبریا دلبند یاسین قدر تو نشاختند این کوفیان زشت آئین ***** (صامتا) ملک و ملک زین داستان زیر و زبر شد صامت بروجردی