ابوسعید ابوالخیر
رباعی ها
رباعی 231 تا رباعی 240
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
رباعی شمارهٔ ۲۳۱ اسرار وجود خام و ناپخته بماند و آن گوهر بس شریف ناسفته بماند هر کس به دلیل عقل چیزی گفتند آن نکته که اصل بود ناگفته بماند رباعی شمارهٔ ۲۳۲ چرخ و مه و مهر در تمنای تواند جان و دل و دیده در تماشای تواند ارواح مقدسان علوی شب و روز ابجد خوانان لوح سودای تواند رباعی شمارهٔ ۲۳۳ آنها که ز معبود خبر یافته اند از جملهٔ کاینات سر یافته اند دریوزه همی کنند مردان ز نظر مردان همه از قرب نظر یافته اند رباعی شمارهٔ ۲۳۴ زان پیش که طاق چرخ اعلا زده اند وین بارگه سپهر مینا زده اند ما در عدم آباد ازل خوش خفته بی ما رقم عشق تو بر ما زده اند رباعی شمارهٔ ۲۳۵ آن روز که نور بر ثریا بستند وین منطقه بر میان جوزا بستند در کتم عدم بسان آتش بر شمع عشقت به هزار رشته بر ما بستند رباعی شمارهٔ ۲۳۶ آنروز که نقش کوه و هامون بستند ترکیب سهی قدان موزون بستند پا بسته به زنجیر جنون من بودم مردم سخنی به پای مجنون بستند رباعی شمارهٔ ۲۳۷ قومی ز خیال در غرور افتادند و ندر طلب حور و قصور افتادند قومی متشککند و قومی به یقین از کوی تو دور دور دور افتادند رباعی شمارهٔ ۲۳۸ در تکیه قلندران چو بنگم دادند در کاسه بجای لوت سنگم دادند گفتم ز چه روی خاست این خواری ما ریشم بگرفتند و به چنگم دادند رباعی شمارهٔ ۲۳۹ هوشم نه موافقان و خویشان بردند این کج کلهان مو پریشان بردند گویند چرا تو دل بدیشان دادی والله که من ندادم ایشان بردند رباعی شمارهٔ ۲۴۰ در دیر شدم ماحضری آوردند یعنی ز شراب ساغری آوردند کیفیت او مرا ز خود بیخود کرد بردند مرا و دیگری آوردند ابوسعید ابوالخیر