شمارهٔ ۷۵ - همچنین در مصیبت

متن دانلود

می توانید متن را اصلاح نمایید:

هر که را درد غریبی در جهان مضطر کند
یاد باید از عزای سبط پیغمبر کند

آنکه اندر ماتمش در باغ جنت روز و شب
اشک حسرت مصطفی از چشم گریان تر کند

آنکه تا روز جزا اندر نجف شیر خدا
دیده را بهر لب خشکش ز حسرت تر کند

آنکه خاتون قیامت تا قیامت روز و شب
بر سر خود از مصیبت نیلگون معجز کند

آنکه از سوز گلوی خشک وی شط فرات
ناله خجلت ز روی ساقی کوثر کند

آمد اندر کوفه فرزند غریب فاطمه
تا هدایت امت گمراه را یکسر کند

وقت جان دادن نمی دانم چرا نگذاشتند
تا لبی از آب تر سلطان بحر و بر کند

من گرفتم زاده پیغمبر ایشان نبود
بالله ار کافر چنین بیداد بر کافر کند

کس ندیده بهر قتل یک غریب بی کسی
اینقدر آماده خصم بی وفا لشگر کند

بعد از آن در پیش چشم قره العین بتول
راس هفتاد و دو تن ببریده از پیکر کند

همچو قاسم نوجوانی را به هنگام زفاف
با عروس مرگ از شمشیر همبستر کند

بازوی سقای شاه کربلا عباس را
از بدن ببریده تیغ منقذ ابتر کند

بی خبر از رود رود ام لیلای غریب
پاره پاره قد رعنای علی اکبر کند

از برای قطره آبی به روی دست باب
چاک از تیر بلا حلق علی اصغر کند

شمر بی ایمان گلوی تشنه از پیکر جدا
از قفا راس عزیز حیدر صفدر کند

زینب بی خانمان بر سینه و بر سر زنان
التجا بر این سعد زشت بد اختر کند

گاه روی سوی مدینه گه نجف گاهی بقیع
درد دل با جد و باب و تربت مادر کند

گاه از بهر تصلی یتیمان در کنار
جمع اطفال یتیم سبط پیغمبر کند

گه سر وقت تن بیمار دشت کربلا
عابدین بینوا را روی در بستر کند

گاه از بهر اسیری رفتن شام خراب
گفتگو با خواهرش کلثوم غم پرور کند

یک طرف شمر دغا تاراج اندر خیمه گاه
از حریم آن پیغمبر زر و زبور کند

یک طرف نعل سم اسب ستم جسم حسین
در زمین قتلگاه با خاک ره همسر کند

ساربان از بند بهر بند از موفق جدا
دست فیاض عزیز خالق اکبر کند

به جدل بی آبرو انگشت دلبند بتول
غافل از محشر جدا از بهر انگشتر کند

کی تلافی می شود هرگز از این ظلم و ستم
کلک (صامت) تا قیامت گر مصیبت سر کند

ای شهد کربلا دست من و دامان تو
تا علاج درد من لطف تو ای سرور کند

من چه گویم چو تو آگاهی ز حال ممکنات
خسروا تا کی ز چشم آب حسرت سر کند

ای مسیحا دم من افکار را راضی مباش
هر دم از محنت دلم داد از غم دیگر کند

صامت بروجردی