صامت بروجردی
کتاب المراثی و المصائب
شمارهٔ ۳۶ - مصیبت علی اکبر(ع)
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
در آن زمان که علی اکبر جوان ز پدر به کربلا طلب جنگ را اشقیا می کرد نظر به عارض وی می نمود شاه شهید به عرش قاصد آه از جگر رها می کرد نگه به قامت وی می فکند و تیر غمش ز بی کسی به دل سنگ خاره جا می کرد کسی نبود که مرهم نهد به زخم دلش ز غصه سوی خدا روی التجا می کرد که ای خدا تو گواهی که بهتر ا ز اکبر اگر که داشت حسین در رهت فدا می کرد چه اکبری که به ماه رخش گشودی چشم هر آنکه یاد ز رخسار مصطفی می کرد سکینه در حرم از ماتم برادر خویش به سینه می زد و فریاد و اخا می کرد ز غصه زینب بی خانمان فتاده به خاک چو نی به حال شه نینوا نوا می کرد بغل نمود دو زانو به سینه و لیلا نظر به قد علی اکبر از قفا می کرد نداشت چاره دیگر ز محنت ایام به صبر درد دل خویش را دوا می کرد دریغ و آه از آن دم که پیش چشم حسین میان خون بدن اکبرش شنا می کرد گهی نظر به پدر می نمود با حسرت برای دادن جان گاه دست و پا می کرد فکنده زلزله در خلق ماسوی (صامت) دمیده بر سر خود خاک زین عزا می کرد صامت بروجردی