صامت بروجردی
غزلیات
شمارهٔ ۵۰: تنک بر جان در گلو راه نفس کی میشود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تنک بر جان در گلو راه نفس کی می شود ای خدا این مرغ بیرون از قفس کی می شود هر که چون عنقار جوی بی نشانی آب خورد همنشین و همدم اهل هوس کی می شود آفتاب آسا کسی کاندر سپهرش منزلست الفت او گرم با هر خار و خس کی می شود مانده دل در آرزوی حرف تلخی از لبت زان شکر شیرین دهان این مگس کی می شود خسته اندر بیابان مانده دور از قافله اضطرابش کم ز گلبانگان جرس کی می شود عمر در نظاره پنهان به زلفت شد تمام دزد در شب ایمن از خوف عسس کی می شود گفتنی از شمشیر نازت روزی اندر خو نکشم صبر و طاقت شد تمام اینکار پس کی می شود از حریمت مانده ایم ای کعبه اقبال دور بر طواف خاک کویت دسترس کی می شود تا سوار توسن طبعی برو (صامت) براه داد مقصود دلی با این فرس کی می شود صامت بروجردی