صامت بروجردی
غزلیات
شمارهٔ ۳۳: طره صیادی مرا در زلف خود زنجیر کرد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
طره صیادی مرا در زلف خود زنجیر کرد تار مویش را به سحر غمزه طوق شیر کرد دره دره آنچه در هستی بود در بند اوست عشق را نازم که آخر تا کجا تاثیر کرد بسکه دیر آمد بسر وقت دلم داغ غمش تا که از حسرت مرا اندر جوانی پیر کرد دعوی بی جای عشقش حد این مسکین نبود خامه صنع ازل این کار را تقدیر کرد شیوه پروانه سوزی رسم در عالم نبود شعله شمع رخش این آب را در شیر کرد سر اشیاء جمله پنهانست در خال لبش هر کسی در پیش خود آن نقطه را تفسیر کرد داد از آب محبت در گل من رونقی آنکه در روز ازل این خانه را تعمیر کرد جان (صامت) مانده مدفون در خراب آبادتن یاد الفت های یاران وطن را دیر کرد صامت بروجردی