صامت بروجردی
غزلیات
شمارهٔ ۴: بلندآوازه بلبل در گلستان کرد دستان را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بلندآوازه بلبل در گلستان کرد دستان را که در جای بلند آنجا نباید داد بستان را تقاضای جهان کرد از چمن آواره بلبل را که تا سرمنزل زاغ و زعن سازد گلستان را به جای بغی و عدوان خهوشتر آن باشد که بنوازی به شکر روزگار بی نیازی تنگدستان را کلید دولت وارستگی کی اوفتد بر کف ازاین ده روزه دنیا به دنیا پای بستان را پرشان کرده از بهر ریاست کار عالم را خدایا در دین داری بده دنیاپرستان را یقین دارم که از داروی پر زهر اجل چیزی نیارد بوی هشیاری به مغز این تازه مستان را مگر (صامت) شود ظاهر به عالم مهدی غائب که تا اندازد از پا ریشه این مکر و دستان را صامت بروجردی