عبدالقادر گیلانی
غزلیات
شمارهٔ ۷۰ - من که ام!
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
من کیم رسوای شهروعاشق دیوانه ای آشنا با هر غمی وز خویشتن بیگانه ای هم شوم شاد از غمش کو در دلم منزل گرفت هم شوم غمگین که او جا کرد در ویرانه ای ترک شهرآشوب من در کشوری منزل نکرد تا نکرد اوّلش غمش صد رخنه در هر خانه ای گه گیاه درد روید از دلم گه خار غم من به حیرت کاین همه گل چون دمد از دانه ای میخورم خون دل و خود را به مستی می دهم تا کنم گستاخ پیشش ناله مستانه ای گفته ای محیی که باشد تا دم از عشقم زند در طلب فرزانه و در عاشقی فرزانه ای عبدالقادر گیلانی