عبدالقادر گیلانی
غزلیات
شمارهٔ ۳۴ - نورایمان
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دوست می گوید که ای عاشق اگر داری صبور ازفراق ما منال وصبر کن تا نفخ صور اندر آن مجلس که بیند خلق دیدار خدا ازجگرهای کباب عاشقان باشد بخور آن که از خواب خوشت بیدار می سازد منم چون بگوئی تو گناهانم بیامرز ای غفور گور گهوار است ،تو طفلی ودایه لطف دوست خوش بخوابایند وخوابت داد تا یوم النّشور نور ایمان در دل و دل بارگاه نور حق خوش چراغی کاو دهد در پیش نورالنور نور ای گنه کاران شما را بی شک آمرزد خدا به بود از پوستین کیش چو سنجاب و سمور دارد از نور خدائی چهره تو آگهی زردی روی تو باشد سرخی رخسار جور حور عین خال سیه زد بر رخ از رنگ بلال از حبش بنگر چه خوش مشّاطه ای کرده ظهور درتجلّی این ندا آمد که خواهد دیدنم هرکه بر من خاطر خود داشت شب را در حضور چون برون آئی زدنیا پیشواز آیم ترا گویم ای محیی چه خوش برکوفتی این راه دور عبدالقادر گیلانی