عبدالقادر گیلانی
غزلیات
شمارهٔ ۱۱ - پای دل
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
پای دل در کوی عشقت تا به زانو در گِل است همّتی دارید با من زانکه کاری مشکل است من ندانم کین دل دیوانه را مقصود چیست کو همیشه سوی سرگردانی من مایل است فیل محمودی فرو ماند اگر بیند به خواب بارسنگینی که از درد تو ما را بر دل است ای دل آواره آخرچند میگوئی مگو اندران کوئی که پای صدهزاران در گل است همدمم آه است، محرم غم در ایام شباب وقت عیش و نوجوانی وچه ناخوش حاصل است خودبخود گویم سخنها بگریم زار زار محرم راز غریبان لابد اشک سائل است محیی با این زندگانی گر گمان داری که تو راه حق رفتی یقین میدان نه ، فکر باطل است عبدالقادر گیلانی