شیخ بهایی
نان و پنیر
بخش ۵ - فی اختلاف العقول
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
عقلها را داده ایزد اعتداد مختلف اقدار بر حسب مواد شعله ها هریک به حدی منتهی است مشعلی از شمع جستن، ابلهی است پس ز هر نفسی، فروغی ممکن است چون به فعل آید، توانی گفت هست سعی می کن تا به فعل آید تمام ورنه خواهی بود ناقص، والسلام سعی و تحصیل است و فکر اعتبار ترک شغلی کان تو را نبود به کار برحذر بودن ز طغیان هوا زانکه افتد عقل از آن در صعبها عبرتی گیر از چراغی، ای غنی در غبار ابر، در کم روغنی هان، تو بگشا چشم عبرت گیر خود ساز عبرت رهنمای سیر خود امتیاز آدمی از گاو و خر هم به فکر و عبرت آمد، ای پسر! چون شدی بی بهره از فکر ای دغل دان که «کا لانعام» باشی، بل أضل فکر یک ساعت تو را در امر دین افضل آمد از عبادات سنین ای خوشا نفسی که عبرت گیر شد در علاج نفس، با تدبیر شد تقوی قلب و صلاح واقعی هم به فکر و عبرت است، ای المعی ای رمیده طبع تو از ذی صلاح کرده ای خود غیبت نیکان مباح عالمی، گر پیرو سنت شود مقصدش زان پیروی، غربت شود چون رسد وقت نماز، از جا جهد ترک صحبت داده، شغل از کف نهد گوئیش: مرد ریاکاری بود اهل مشرب را به دل باری بود ور ز قید شرع بینی وا شده لاابالی گشته، بی پروا شده در عبادت کرده عادت، چون صبی آخر وقت و اقل واجبی صحبت هر صنف کافتد اتفاق باشد اندر وسعت خلقش وفاق نامیش با مشرب و بی ساخته گوئیش: اصلا ریا نشناخته بس سبکروح و لطیف و بامزه است گوئیا، نان و پنیر و خربزه است شیخ بهایی