شهریار
گزیده غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۲۷ - شاهد گمراه
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
راه گم کرده و با رویی چو ماه آمده ای مگر ای شاهد گمراه به راه آمده ای باری این موی سپیدم نگر ای چشم سیاه گر بپرسیدن این بخت سیاه آمده ای کشته چاه غمت را نفسی هست هنوز حذر ای آینه در معرض آه آمده ای از در کاخ ستم تا به سر کوی وفا خاکپای تو شوم کاین همه راه آمده ای چه کنی با من و با کلبه درویشی من تو که مهمان سراپرده شاه آمده ای می تپد دل به برم با همه شیر دلی که چو آهوی حرم شیرنگاه آمده ای آسمان را ز سر افتاد کلاه خورشید به سلام تو که خورشید کلاه آمده ای شهریارا حرم عشق مبارک بادت که در این سایه دولت به پناه آمده ای شهریار