شهریار
گزیده غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۴ - روزه شکن
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تا دهن بسته ام از نوش لبان میبرم آزار من اگر روزه بگیرم رطب آید سر بازار تا بهار است دری از قفس من نگشاید وقتی این در بگشاید که گلی نیست به گلزار هرگز این دور گل و لاله نمی خواستم از بخت که حریفان همه زار از من و من از همه بیزار هر دم از سینه این خاک دلی زار بنالد که گلی بودم و بازیچه گلچین دل آزار گل بجوشید و گلابش همه خیس عرق شرم که به یک خنده طفلانه چه بود آنهمه آزار چشم نرگس نگرانست ولی داغ شقایق چشم خونین شفق بیند و ابر مه آزار ابر از آن بر سر گلهای چمن زار بگرید که خزان بیند و آشفتن گلهای چمن زار شهریارست و همین شیوه شیدایی بلبل بگذارید بگرید بهوای گل خود زار شهریار