شهریار
گزیده غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۶ - هفت خوان عشق
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
سبوکشان که به ظلمات عشق خضر رهند ز جوی آب بقا هم به چابکی بجهند جلا و جوهر این بوالعجب گدایان بین که جلوه گاه جلال و جمال پادشهند برون رو از خود و آنگه درون میکده آی که خرقه ها همه اینجا به رهن باده نهند کلاه بفکن و بر خاک نه سر نخوت که مهر و ماه بر این در سران بی کلهند چه چاره ده مه برج شرف به خانه ماست که از شعاع و شفق رشگ ماه چاردهند چه فر بخت بلندی است با مه و خورشید که پاسبان در این بلند بارگهند تو شهریار دراین هفتخوان تهمتن باش که دیو نفس حرون است و راهبان نرهند شهریار