شهریار
گزیده غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۳ - سرود ساربان
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بهار آمد که بازم گل به باغ و بوستان خواند به گوشم ناله بلبل هزاران داستان خواند به مرغان بهاری گو که این مرغ خزان دیده دگر سازش غم انگیز است و آواز خزان خواند دل وامانده ام بس همرهانش کاروانی شد اگر خواند به آهنگ درای کاروان خواند چه ناز آهنگ ساز دل که هم دلها به وجد آرد اگر از تازه ها گوید و گر از باستان خواند اگر تار دل و مضراب سوز جادوان داری به سازی پنجه کن جانا که سیمش جاودان خواند دلا ما را به خوی خوانده ست دکتر مرتضای شمس نه آخر شمس ملا را به آذربایجان خواند به پشت اشتران کن شهریارا بار مولانا که شمست مرحبا گویان سرود ساربان خواند شهریار