شهریار
گزیده غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۰ - جلوه جلال
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
شبست و چشم من و شمع اشکبارانند مگر به ماتم پروانه سوگوارانند چه می کند بدو چشم شب فراق تو ماه که این ستاره شماران ستاره بارانند مرا ز سبز خط و چشم مستش آید یاد در این بهار که بر سبزه میگسارانند به رنگ لعل تو ای گل پیاله های شراب چو لاله بر لب نوشین جویبارانند بغیر من که بهارم به باغ عارض تست جهانیان همه سرگرم نوبهارانند بیا که لاله رخان لاله ها به دامنها چو گل شکفته به دامان کوهسارانند نوای مرغ حزینی چو من چه خواهد بود که بلبلان تو در هر چمن هزارانند پیاده را چه به چوگان عشق و گوی مراد که مات عرصه حسن تو شهسوارنند تو چون نسیم گذرکن به عاشقان و ببین که همچو برگ خزانت چه جان نثارانند به کشت سوختگان آبی ای سحاب کرم که تشنگان همه در انتظار بارانند مرا به وعده دوزخ مساز از او نومید که کافران به نعیمش امیدوارانند جمال رحمت او جلوه می دهم به گناه که جلوه گاه جلالش گناهکارانند تو بندگی بگزین شهریار بر در دوست که بندگان در دوست شهریارانههند شهریار