شاه نعمت الله
مثنوی ها
شمارهٔ ۲۳: از تعیُن اسم اعظم رو نمود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
از تعیُن اسم اعظم رو نمود در حقیقت آن تعین اسم بود بی تعین نه نشان و نام هم بی تعین نه می است و جام هم وحدت دانش تعین گفته اند در این معنی به حکمت سفته اند یک تعین اصل و باقی فرع او آن تعین در همه بنگر نکو آن تعین مبدع و مرجع بود یک حقیقت منبع و مأوا بود جملهٔ اشیا ظلالات ویند بی تعین جمله اعیان ویند هر تعین ز آن تعین حاصل است با همه آن یک تعین واصل است آن تعین همچو خمّ می به جوش از همه جامی تعین باده نوش از صفت برتر بود تزکیه ذات از وجود اوست اسماء و صفات اصل مجموع برازخ خوانمش برزخ بحر ازل می دانمش درهٔ بیضا ازین دریای ماست حضرت یکتای بی همتای ماست نفس کل از عقل کل آمد پدید جزو و کل از جام مُل آمد پدید بعد از این عالم مثال مطلق است این سخن نزد محقق بر حق است آنگهی باشد شهادت هرچه هست خواه مخمور است و خواهی رند مست جام و می ساقیش می خوانیم ما فاضل و باقیش می دانیم ما شاه نعمت الله