رهی معیری
غزلها | جلد دوم
ستاره خندان: بگوش همنفسان آتشین سرودم من
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بگوش همنفسان آتشین سرودم من فغان مرغ شبم یا نوای عودم من؟ مرا ز چشم قبول آسمان نمی افکند اگر چو اشک ز روشندلان نبودم من مخور فریب محبت که دوستداران را بروزگار سیه بختی آزمودم من به باغبانی بی حاصلم بخند ای برق که لاله کاشتم و خار و خس درودم من نبود گوهر یکدانه ای در این دریا وگرنه چون صدف آغوش می گشودم من به آبروی قناعت قسم که روی نیاز به خاکپای فرومایگان نسودم من اگر چه رنگ شفق یافت دامنم از اشک همان ستاره خندان لبم که بودم من گیاه دشت جنون خرم از من است رهی که از سرشک روان رشک زنده رودم من بیاد فیضی و گلبانگ عاشقانه اوست اگر ترانه مستانه ای سرودم من رهی معیری