سیف فرغانی
قصاید و قطعات (گزیدهٔ ناقص)
شماره ۵۷: گورخانه است و مردگان در وی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ملک دنیا و مردمان در وی گورخانه است و مردگان در وی نیست بستان تو مباش در او هست زندان تو ممان در وی هر که را دل در او قرار گرفت گر چه زنده است نیست جان در وی این جهان بر مثال مرداری ست اوفتاده بسی سگان در وی آدمی زاده چون خورد چیزی که سگان را بود دهان در وی؟ گوشتی لاغر است و چندین سگ زده چون گربه ناخنان در وی عدل را ساق لاغر است ولیک ظلم را فربه است ران در وی اندرین آزمون سرا ای پیر طفل بودی شدی جوان در وی چشم بگشا ببین که نامده ای بهر بازی چو کودکان در وی خاک دنیاست چون وحل، زنهار مرکب خویشتن مران در وی اندرین غبر هیچ آب مخور که گلوگیر گشت نان در وی آرزوها نواله ای چرب است نیست چون پیه استخوان در وی گر چه شیرین بود چو نوش کنی نیش بینی بسی نهان در وی عرصهٔ ملک پر ز دیو شده ست نیست از آدمی نشان در وی همه را یک سر و دو رو دیدم آزمودم یکان یکان در وی جمله از بهر لقمه ای چو سگان دشمنانند دوستان در وی چون زر کم عیار قلب آمد هر که را کردم امتحان در وی ... سیف فرغانی