سیف فرغانی
غزلیات (گزیدهٔ ناقص)
غزل شماره ۷۶: از عشق دل افروزم، چون شمع همی سوزم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
از عشق دل افروزم، چون شمع همی سوزم چون شمع همی سوزم، از عشق دل افروزم از گریه و سوز من او فارغ و من هر شب چون شمع ز هجر او می گریم و می سوزم در خانه گرم هر شب از ماه بود شمعی بی روی چو خورشیدت چون شب گذرد روزم در عشق که مردم را از پوست برون آرد از شوق شود پاره هر جامه که بردوزم هر چند فقیرم من گر دوست مرا باشد چون گنج غنی باشم گر مال بیندوزم دانش نکند یاری در خدمت او کس را من خدمت او کردن از عشق وی آموزم چون سیف اگر باشم در صحبت آن شیرین خسرو نزند پنجه با دولت پیروزم سیف فرغانی