خواجوی کرمانی
غزلیات
غزل شماره ۹۲۴: ای ترک پریچهره بدین سلسله موئی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای ترک پریچهره بدین سلسله موئی شرطست که دست از من دیوانه بشوئی بر روی نکو این همه آشفته نگردند سریست در اوصاف تو بیرون ز نکوئی طوبی نشنیدیم بدین سرو خرامی خورشید ندیدیم بدین سلسله موئی ای باد بهاری مگر از گلشن یاری وی نفحهٔ مشکین مگر از طره اوئی انفاس بهشتی که چنین روح فزائی یا نکهت اوئی که چنین غالیه بوئی گر بار دگر سوی عراقت گذر افتد زنهار که با آن مه بی مهر بگوئی کای جان و دلم سوخته از آتش مهرت آگاه نی از من دلسوخته گوئی بوی جگر سوخته آید بمشامت هر ذره ز خاک من مسکین که ببوئی در نامه اگر شرح دهم قصه شوقت کلکم دو زبانی کند و نامه دو روئی در خاک سر کوی تو گمشد دل خواجو فریاد گر آن گمشده را باز نجوئی خواجوی کرمانی