خواجوی کرمانی
غزلیات
غزل شماره ۹۲۰: ای سر زلف ترا پیشه سمن فرسائی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای سر زلف ترا پیشه سمن فرسائی وی لب لعل ترای عادت روح افزائی رقم از غالیه بر صفحهٔ دیباچه زنی مشک تاتار چرا بر گل سوری سائی لعل در پوش گهر پاش ترا لؤلؤی تر چه کند کز بن دندان نکند لالائی روی خوب تو جهانیست پر از لطف و جمال وین عجبتر که تو خورشید جهان آرائی گفته بودی که ازو سیر برایم روزی چون مرا جان عزیزی عجب ار برنائی همه شب منتظر خیل خیال تو بود مردم دیدهٔ من در حرم بینائی گر نپرسی خبر از حال دلم معذوری که سخن را نبود در دهنت گنجائی تو مرا عمر عزیزی و یقین می دانم که چو رفتی نتوانی که دگر باز آئی لب شیرین تو خواجو چو بدندان بگرفت از جهان شور برآورد بشکر خائی خواجوی کرمانی