خواجوی کرمانی
غزلیات
غزل شماره ۹۱۸: چون پیکر مطبوعت در معنی زیبائی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چون پیکر مطبوعت در معنی زیبائی صورت نتوان بستن نقشی بدلارائی با نرگس مخمورت بیمست ز بیماری با زلف چلیپایت ترسست ز ترسائی مجنون سر زلفت لیلی بدلاویزی فرهاد لب لعلت شیرین به شکر خائی چون سرو سهی می کرد از قد تو آزادی می داد بصد دستش بالای تو بالائی آنرا که بود در سر سودای سر زلفت گردد چو سر زلفت سرگشته و سودائی گفتم که بدانائی از قید تو بگریزم لیکن بشد از دستم سرشتهٔ دانائی زان مردمک چشمم بی اشک نیارامد کارام نمی باشد در مردم دریائی در مذهب مشتاقان ننگست نکونامی در دین وفاداران کفرست شکیبائی از لعل روان بخشت خواجو چو سخن راند ظاهر شود از نطقش اعجاز مسیحائی خواجوی کرمانی