خواجوی کرمانی
غزلیات
غزل شماره ۹۱۳: ای سبزه دمانیده بگرد قمر از موی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای سبزه دمانیده بگرد قمر از موی سر سبزی خط سیهت سر بسر از موی جز پرتو رخسار تو از طره شبرنگ هرگز نشنیدیم طلوع قمر از موی بر طرف بناگوش تو آن سنبل مه پوش افکنده دو صد سلسله بر یکدگر از موی بی موی میانت تن من در شب هجران چون موی میانت شده باریکتر از موی موئی ز میانت سر موئی نکند فرق تا ساخته ئی موی میانرا کمر از موی موئیست دهان تو و از موی شکافی هنگام سخن ریخته لؤلؤی تر از موی بیرون ز میان تو که ماننده موئیست کس بر تن سیمینت نبیند اثر از موی خواجو چو بوصف دهنت موی شکافد یک نکته نگوید ز دهانت مگر از موی خواجوی کرمانی