خواجوی کرمانی
غزلیات
غزل شماره ۹۱۲: چون نی سر گشتهٔ چوگان چو گوی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چون نی سر گشتهٔ چوگان چو گوی رو بترک گوی سر گردان بگوی گوی چون با زخم چوگانش سریست بوک چوگان سر فرود آرد بگوی تشنگان را بر کنار جو ببین کشتگانرا در میان خون بجوی عارفان در وجد و ما در های های مطربان در شور و ما در های و هوی تشنهٔ خمخانه باشد جان من کوزه گر چون از گلم سازد سبوی گر شوم خاک رهت کو راه آن ور نهم رو بر درت کو آب روی شاید ار بر چشمها جایت کنند زانکه گل خوشتر بود بر طرف جوی با رخت خورشید تابان گو متاب با قدت سرو خرامان گو مروی دل که بر خاک درت گم کرده ام می برم در زلف مشکین تو بوی گر ترا با موی می باشد سری فرق نبود موئی از من تا بموی با لبت خواجو ز آب زندگی گر نشوید دست دست از وی بشوی خواجوی کرمانی