خواجوی کرمانی
غزلیات
غزل شماره ۸۹۲: به سر ماه فکنده طیلسانی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
به سر ماه فکنده طیلسانی در سرو کشیده پرنیانی بر چشمهٔ آفتاب بسته از عنبر سوده سایبانی رخساره فراز سرو سیمین مانند شکفته گلستانی حوری و چو کوثرش عقیقی سروی و چو غنچه اش دهانی نی حور بعینهٔ بهشتی نی سرو براستی روانی دیدم چو هزار خرمن گل وقت سحرش ببوستانی گفتم نظری کن ای جهانرا جانی و ز دلبری جهانی همچون تن من همای عشقت نادیده شکسته استخوانی جز ناله و سایه ام درین راه نی همنفسی نه همعنانی آخر بشنو حدیث خواجو کز عشق تو گشت داستانی خواجوی کرمانی