خواجوی کرمانی
غزلیات
غزل شماره ۸۸۲: روی تو گر بدیدمی جان بتو بر فشاندمی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
روی تو گر بدیدمی جان بتو بر فشاندمی صبرم اگر مدد شدی دل ز تو واستاندمی چون تو درآمدی اگر غرقهٔ خون نبودمی بس که گهر بدیدگان در قدمت فشاندمی کاج نراندی ای صنم توسن سرکش از برم تا ز دو دیده در پیت خون جگر نراندمی پای دل رمیده گر باز بدستم آمدی ترک تو کردمی و خویش از همه وا رهاندمی نوک قلم بسوختی از دل سوزناک من گرنه ز دیده دمبدم آب برو چکاندمی ضعف رها نمی کند ورنه ز آه صبحدم شعله فروز چرخ را مشعله وانشاندمی خواجو اگر چو دود دل دست در آه من زدی گر بزمین فرو شدی بر فلکش رساندمی خواجوی کرمانی