خواجوی کرمانی
غزلیات
غزل شماره ۸۴۷: چه خوش باشد دمی با دوستداری
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چه خوش باشد دمی با دوستداری نشسته در میان لاله زاری اگر نبود نسیم زلف خوبان نروید گلبنی بر جویباری وگر سودای گلرویان نباشد نخواند بلبلی بر شاخساری کنارم زان از آب دیده دریاست که هجران را نمی بینم کناری خیالی گشتم از عشقش ولیکن ندارم جز خیالش راز داری فراق جان ز تن آن لحظه باشد که یاری دور می ماند ز یاری نشاید گفت خواجو پیش هر کس غم عشقش مگر با غمگساری خواجوی کرمانی