خواجوی کرمانی
غزلیات
غزل شماره ۷۹۵: مه بی مهر من ز شعر سیاه
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مه بی مهر من ز شعر سیاه روی بنمود بامداد پگاه کرده از شام بر سحر سایه زده از مشک بر قمر خرگاه دل من در گو زنخدانش همچو یوسف فتاده در بن چاه آه کز دود دل نیارم کرد پیش آئینه جمالش آه بجز از عشق چون پناهی نیست برم از عشق هم بعشق پناه موی رویم سپید گشت و هنوز می کشد خاطرم به زلف سیاه شاخ وصل تو ای درخت امید بس بلندست و دست من کوتاه در شب هجر ناله ام همدم در ره عشق سایه ام همراه روز خواجو قیامتست که هست بر دلش بار غم چو بار گناه خواجوی کرمانی