خواجوی کرمانی
غزلیات
غزل شماره ۷۹۳: ای سنبلهٔ زلف تو خرمن زده بر ماه
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای سنبلهٔ زلف تو خرمن زده بر ماه وی روی من از مهر تو طعنه زده بر کاه خورشید جهانتاب تو از شب شده طالع هندوی رسن باز تو بر مه زده خرگاه افعی تو در حلقه و جادوی تو در خواب خورشید تو در عقرب و پروین تو بر ماه صورت نتوان بست چنین موی میانی بر موی کمر بسته و مو تا بکمرگاه ساقی به عقیق شکری می خوردم خون مطرب به نوای سحر می زندم راه در سلسلهٔ زلف رسن تاب تو پیچم باشد که دل خسته برون آورم از چاه همچون دل من هست پریشان و گرفتار در شست سر زلف گره گیر تو پنجاه آئینه رخسار تو زنگار برآورد از بسکه برآمد ز دل سوختگان آه خواجو نبرد ره به سراپردهٔ وصلت درویش کجا خیمه زند در حرم شاه خواجوی کرمانی