خواجوی کرمانی
غزلیات
غزل شماره ۷۸۵: ای طبیب دل ریش از سر بیمار مرو
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای طبیب دل ریش از سر بیمار مرو خسته مگذار مرا وز سر تیمار مرو بجفا بر سر یاران وفادار میا بوفا از پی خصمان جفا کار مرو چند گوئی که روم روزی و ترک تو کنم مکن ای یار ز من بشنو و زنهار مرو ای دل ار شور شکر خندهٔ شیرین داری همچو فرهاد بده جان و بکهسار مرو تیره شب در شکن طرهٔ دلدار مپیچ و گرت راه غلط شد به شب تار مرو بگذر از خالش و گیسوی سیاهش بگذار در پی مهره بسر در دهن مار مرو گر بود برگ گل سوریت از خار مترس ور هوای چمنت نیست بگلزار مرو اگرت خرقه سالوس شود دامنگیر با مرقع به در خانهٔ خمار مرو اگر از کعبه بمیخانه کشندت خواجو برو ای خواجه و از میکده هشیار مرو خواجوی کرمانی