خواجوی کرمانی
غزلیات
غزل شماره ۷۲۸: تا چند دم از گل زنی ای باد بهاران
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تا چند دم از گل زنی ای باد بهاران گل را چه محل پیش رخ لاله عذاران هر یار که دور از رخ یاران بدهد جان از دل نرود تا ابدش حسرت یاران منعم مکن از صحبت احباب که بلبل تا جان بودش باز نیاید ز بهاران گر صید بتان شد دل من عیب مگیرید آهو چه کند در نظر شیر شکاران در بحر غم از سیل سرشکم نبود غم کانرا که بود خرقه چه اندیشه ز باران تا تاج سر از نعل سم رخش تو سازیم یک راه عنان رنجه کن ای شاه سواران گر نقش نگارین تو بینند ز حیرت از دست بیفتد قلم نقش نگاران از لعل تو دل بر نکنم زانکه بمستی جز باده نباشد طلب باده گساران خواجو چکنی ناله که پیش گل صد برگ باشد بسحر باد هوا بانگ هزاران خواجوی کرمانی