خواجوی کرمانی
غزلیات
غزل شماره ۷۱۹: ببوستان می گل بوی لاله گون مستان
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ببوستان می گل بوی لاله گون مستان مگر ز دست سمن عارضان پردستان جهان ز عمر تو چون داد خویش می گیرد تو نیز کام دل از لذت جهان بستان کنونکه فصل بهاران رسید و موسم گل خوشا نواحی یزد و نسیم اهرستان چه نکهتست مگر بوی دوستانست این چه منزلست مگر طرف بوستانست آن منم جدا شده از یار و منقطع ز دیار چو بلبلان چمن دور مانده از بستان سفر گزیدم و بسیار خون دل خوردم چودر مصیبت سهراب رستم دستان باختیار کسی هرگز اختیار کند جرون و تشنگی و باد گرم و تابستان مکن ملامت خواجو که عاقلان نکنند ز بیم حکم قضا اعتراض برمستان خواجوی کرمانی