خواجوی کرمانی
غزلیات
غزل شماره ۷۰۳: ما مست می لعل روان پرور یاریم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ما مست می لعل روان پرور یاریم سودا زدهٔ زلف پریشان نگاریم برلعل لبش دست نداریم ولیکن تا سر بود از دامن او دست نداریم گر بی بصران شیفتهٔ نقش و نگارند ما فتنهٔ نوک قلم نقش نگاریم با روی تو فارغ ز گلستان بهشتیم با بوی تو مستغنی از انفاس بهاریم چون نرگس مخمور تو مستان خرابیم چون مردمک چشم تو در عین خماریم از آه دل سوخته با نغمهٔ زیریم وز چنگ سر زلف تو با نالهٔ زاریم جان عاریت از لعل تو داریم و بجانت کان لحظه که تشریف دهی جان بسپاریم گر زانکه دهن باز کند پستهٔ خندان پیش لب لعل تو ازو مغز برآریم داریم کناری ز میان تو چو خواجو لیکن ز میان تو بامید کناریم خواجوی کرمانی