خواجوی کرمانی
غزلیات
غزل شماره ۶۹۳: دو جان وقف حریم حرم او کردیم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دو جان وقف حریم حرم او کردیم و اعتماد از دو جهان بر کرم او کردیم چون خضر دست ز سرچشمهٔ حیوان شستیم تا تیمم بغبار قدم او کردیم آنکه از درد دل خسته دلان آگه نیست ما دوای دل غمگین بغم او کردیم بی عنا و الم او نتوانیم نشست ز آنکه عادت بعنا و الم او کردیم آن همه نامه نوشتیم و جوابی ننوشت گوئیا عقد لسان قلم او کردیم زان جفا جوی ستمکاره نداریم شکیب گر چه جان در سر جور و ستم او کردیم اگر از سکهٔ او روی نتابیم مرنج که فقیریم و طمع در درم او کردیم پیش آن لعبت شیرین نفس از غایت شوق جان بدادیم و تمنای دم او کردیم یا رب آن خسرو خوبان جهان آگه بود که چه فریاد بپای علم او کردیم مردم دیدهٔ هندو وش دریائی را خاک روب سر کوی خدم او کردیم در دم صبح که خواجو ره مستان می زد ای بسا ناله که بر زیر و بم او کردیم خواجوی کرمانی