خواجوی کرمانی
غزلیات
غزل شماره ۶۸۷: اشارت کرده بودی تا بیایم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
اشارت کرده بودی تا بیایم بگو چون بی سر و بی پا بیایم من شوریده دل را از ضعیفی ندانی باز اگر فردا بیایم گرم رانی بگو تا باز گردم وگر خوانی بفرما تا بیایم بهر منزل که فرمائی بدیده چه جابلقا چه جابلسا بیایم اگر برفست وگر باران نترسم اگر بادست وگر سرما بیایم اگر خواهی که با تن ها نباشم نه با تن ها من تنها بیایم وگر گوئی بیا تا قعر دریا ز بهر لؤلؤ لالا بیایم بدان جائی که گوهر می توان یافت اگر کوهست و گر دریا بیایم ایا کوی تو منزلگاه خواجو چه فرمائی نیایم یا بیایم خواجوی کرمانی