خواجوی کرمانی
غزلیات
غزل شماره ۶۴۹: بلبلان که رساند نسیم باغ ارم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بلبلان که رساند نسیم باغ ارم بتشنگان که دهد آب چشمهٔ زمزم مقیم در طیرانست مرغ خاطر ما بگرد کوی تو همچون کبوتران حرم مرا بناوک مژگان اگر کشی غم نیست شهید تیغ غمت را ز نوک تیر چه غم به نامه بهر جگر خستگان دود فراق بساز شربتی آخر ز آب چشم قلم کجا بطعنهٔ دشمن ز دوست برگردم که غرق بحر مودت نترسد از شبنم گرم عنایت شه دستگیر خواهد بود منم کنون و سرخاکسار و پای علم بیار نکهت جان بخش بوستان وصال که جان فدای تو باد ای نسیم عیسی دم کسی که ملک خرد باشدش بزیر نگین ز جام می ندهد جرعه ئی به ملکت جم چگونه در ره مستی قدم نهد خواجو اگر نه بر سر هستی نهاده است قدم خواجوی کرمانی