خواجوی کرمانی
غزلیات
غزل شماره ۶۲۹: ای تنم کرده ز غم موئی و در مو زده خم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای تنم کرده ز غم موئی و در مو زده خم وی دلم یک سر مو وز سر موئی شده کم گر دلم باک ندارد ز غم عشق چه باک ور غمم دست ندارد ز دل خسته چه غم هم دل گرم گرم نیست درین ره همدل هم دم مرد گرم نیست درین غم همدم پیش چشمم ز حیا آب شود چشمهٔ نیل وانگه از نیل سرشکم برود آب بقم ای بصد وجه رخ خوب تو وجهی ز بهشت وی بصد باب سرکوی تو بابی زارم چون کنم وصف جمالت که دو رویست ورق زانکه بی خون حرامی نبود وصل حرم از تو چون صبر کنم زانکه نگردد ممکن صبر درویش ز الطاف خداوند کرم خیز خواجو که چو پرگار به سر باید گشت هر که در دایرهٔ عشق نهادست قدم خواجوی کرمانی